Monday, July 19, 2010

Zombie Land!

June 2008

Nakakita ka na ba ng Zombies? o sige kahit isa lang.. Zombie?
Ako oo, madalas. Madami. Kung tutuusin, muntik muntikan pa nga nila akong ma convert. Mabuti na lang matigas ang ulo ko.

Hunyo 2008. Wala akong trabaho. Nobya ko pa lang yun misis ko nun, pareho kaming walang trabaho. Isang araw may tawag na natangap sa telepono si Lora, may interview daw sya. Agad agad kaming umalis patungong makati. Pag dating sa building ng opisina, pumasok na agad si Lora, ako sa hagdan nakatunganga. Wala kasi silang sala para sa mga bisita. Mahina. Panay ang panglalait ko sa opisina ng biglang ako naman ang tinawag nila. Nagkataon naka long sleeves ako nun, gusto din daw ako makausap nung kanong amo nila. Sa madaling salita, pareho kami ni Lora nakuha. At ang lahat ay dito nagsimula.

Masaya sa umpisa, aircon, magandang upuan, magarang lamesa, at kagalang galang na mga ka opisina. Mabilis lumipas ang oras, parang hinipan lang ng hangin, tapos na agad, uwian na. Hintayin mo na lang ang kinsenas, sasahod ka na. Ayos to ah. Akala ko.

Sa aking daan pauwi, madalas kong napapansin ang mahabang pila ng mga tao na naglalakad papasok sa isang gusali. Kumpulan, siksikan, Dahan dahan ang pag-usad, pawisan, mapapansin mo sa kanilang katawan ang gutom at kapaguran. Mga zombies. Araw araw ganito, sa tuwing papalo ang alas singko.

Lumipas ang isang buwan, unti unti nang nagbabago ang eksena, bumabagal na ang ikot ng orasan sa opisina, paulit ulit ang ginagawa, nakakabato, nakakauya. Sa paguwi ko nung araw na yun, hindi ko na nakita ang mga zombies, normal lang ang paligid. Kumpulan, siksikan, mabagal ang pag usad, pawisan nako, gutom at sobrang pagod. Patungo kaming lahat sa iisang gusali na may karatulang "Landmark" sa may pintuan. Nakupo!

Bago pa lumala, nagresign na ko sa aking opisina. Ayokong tuluyang maging isang Zombie. Nawalan ako ng trabaho, pero ayos lang. inisipan ko na lang nang ibang paraan. Sa harap ng computer sa loob ng aking kwarto, nag hanap ng paraan para kumita ng iilang ginto. Nagtagumpay naman ako.

Sa ngayon, sa tuwing mamamasyal ako at abutin ng alas singko, nakikita ko pa din ang mga zombies na minsan kong nakasabay. Patuloy ang kanilang buhay. Napag isip-isip ko, yun ang normal ng mundo. Natural ang mga pangyayaring ito sa pananaw ng madaming tao. Utak ko lang ang nagdidikta na Zombies ang tawag sa mga tulad nila.

Normal sila.

Abnormal ako...




...buti na lang.

2 comments:

  1. naks! :D hahahahaha. panalo chong. apir! kapwa abnormal in the house! :D

    ReplyDelete
  2. galeng.

    humihingi ng pahintulot na magkaroon ng sipi nitong artiko.

    nangangakong ilalagay ang karapatang-ari ng may akda..

    ReplyDelete