Wednesday, June 30, 2010

Fast Forward...

February 2009

Sa lahat ng nagtataka kung sino yang mga yan. Oo, Ako yan sa kanan, misis ko sa kaliwa at ang Pastor na nag kasal sa amin yung nasa gitna. At kung nagtataka ka pa. Oo ulit, kasal ko yan.

10 taon na ang nakalipas mula nung maranasan ko ang pinakamasarap at pinakamaginhawang umaga ng buhay ko. "Pinaka"? Akala ko lang pala. Hindi maipaliwanag ang aking naramdaman sa pagising ko sa araw ng aking kasal. Habang ang mga mata'y puno pa ng muta, puno rin ang damdamin ko nang kasiyahan at galak, humalo pa ang kaba na nag dulot ng hilab sa aking tiyan, kasabay pa ang sukang nag babadyang lumabas sa aking katawan. Wag kayong mag alala, sadyang ganon lang ako ma-excite.

Alas-kwatro ng umaga, gising na ang lahat sa bahay. Magulo, make-up dito, Make-up doon. "O sino na sunod na maliligo?" ang hiyaw ni mamu na natataranta, tila siya ang ikakasal. Masarap sa pakiramdam makita ang mga mahal mo sa buhay na excited din sa espesyal na araw mong haharapin. Agad agad na kong nag bihis, isinuot ang slacks na pantalon at ang kamiso-de-tsino na ipang loloob sa pinatahi kong barong. Hindi ako mapakali, sindi ng sigarilyo, nagpapa ikot-ikot sa loob ng bahay at sumindi ulit ng isa pa pag kaubos. Hindi naman sa kinakabahan.. Hindi ko lang talaga ma pigilan ang pagtakbo ng makulit na daga sa loob ng aking dibdib at sikmura.

Maaga kami dumating sa simbahan, madaming bumati at madami rin ang humingi ng kape. Maaga pa kasi. Dumarating na ang mga bisita. Mga ninong, ninang at mga kamaganak at mahal sa buhay, misis ko? hindi ko pa alam kung nasaan. Isa kasing tradisyon sa atin ang hindi pagkikita ng magkabiyak sa araw ng kanilang kasal bago pumanik sa altar. Biniro ako ng isang matandang lalaki sa labas ng simbahan habang akoy naninigarliyo. Nanaman. Kinakabahan nga diba? Sabi ng matanda, "Iho, sigurado ka bang sisipot sya?" natawa ako onti, dahil mejo nakakatawa naman talaga ang mukha nya, pero sa isip isip ko, loko to ah. Pero bakit ako mangangamba? Halos tatlong taon na kami magkakilala, saka pelikula lang naman yun na eeksena. Diba? Sabay text sa misis ko.. "Ling, san ka na banda?"

Makalipas ang ilang minuto, dumating na ang tamang oras. Bumukas ang pintuan ng simbahan at sa duloy may isang napaka gandang babae'ng nagalalakad dahan dahan patungo sa harapan na aking kinatatayuan. Tila tumigil ang oras, pati luha ko, slow motion ang paglabas. Wala nang salita ang kaya pang mag paliwanag sa hiwaga na ginawa ng Ama sa eksenang yun ng buhay ko. Tinalo si Spielberg at si Lino.

O sya, bago ko tapusin tong napakasayang kwento ng kasal ko. Nais kong ipakilala sa inyo ang magandang babae na tinutukoy ko.

Si Lora.

Misis ko.